De spelonken van het Sociaal Akkoord
11 april 2013In mijn vorige column schreef ik dat het te betreuren is dat onderhandelingen tussen het kabinet en oppositiepartijen over het woonbeleid en andere onderdelen van het regeerakkoord in de achterkamertjes van het Binnenhof plaats vinden. Dat is een uitholling van het transparante democratisch proces. En dat terwijl het feit dat het kabinet Rutte II in de praktijk een minderheidskabinet is , juist tot open democratische procedures zou moeten en kunnen leiden. Het kabinet moet immers in beide Kamers vechten voor een meerderheid .
Sindsdien is het met de transparantie van het democratisch proces alleen maar nog meer achteruit gegaan. Kabinet en Parlement lijken van het politieke toneel verdwenen te zijn en het voortouw ligt vrijwel volledig bij de sociale partners. Wekenlang wachtte de politiek op de uitkomst van de besprekingen tussen de heren Wientjes en Heerts. Werkgevers en werknemers hebben in alle stilte het regeerakkoord op de meeste sociaal-economisch belangrijke punten herschreven. De verhoudingen tussen Ton Heerts (FNV) en zijn achterban zijn belangrijker dan die tussen kabinet en Parlement.
Dit alles, omdat het kabinet hoopt dat overeenstemming tussen en met de sociale partners ertoe zal leiden dat ook met oppositiepartijen tot overeenstemming zal worden gekomen. En die overeenstemming is noodzakelijk om in de Eerste Kamer een meerderheid voor het beleid te krijgen. Dat daarmee drastische wijzigingen van het regeerakkoord aan spelers buiten de politiek worden overgelaten, lijkt op de koop toe te worden genomen.
Intussen is wel sprake van een uitholling van het democratisch proces. Welbewust laten kabinet en Parlement de sociale partners plaats nemen op hun stoelen. Dat politici op deze stoelen zitten namens de gehele bevolking lijkt hen niet te deren.
Het is dan ook van het grootste belang dat de politiek de regie en de besluitvorming over de inhoud weer snel ter hand neemt. Wat nu gebeurt, is de onjuiste en omgekeerde volgorde: Sociale partners beslissen in de spelonken van hun achterkamers over het beleid en kabinet en Parlement brengen zichzelf in een positie dat zij daarmee eigenlijk alleen nog maar kunnen instemmen, op straffe van een kabinetscrisis.
Het primaat behoort in een democratie bij de politiek te liggen en in de eerste plaats bij het Parlement. Heren Rutte, Samsom, Asscher ,Pechtold en anderen: doe daar snel wat aan!
Archief