Taboe op beperking hypotheekrente moet verdwijnen

Taboes blijven in de politiek veelal onaangetast. Bij de gevestigde partijen heerst de angst dat het doorbreken hiervan de kiezer zal onbehagen. Of  het bespreekbaar maken van taboes ook kan bijdragen aan het oplossen van lange termijn problemen in onze maatschappij is een vraag die niet gesteld wordt. Uiteindelijk zijn diezelfde kiezers de dupe van het halsstarrig vasthouden aan een dergelijk taboe.
 
Dat geldt in deze tijd van financiële crisis bij uitstek voor de aftrek van de hypotheekrente. Ook voor het huidige kabinet is zelfs het nadenken over de beperking van die aftrek uit den boze. Bevordering van het eigen woningbezit voor de burger- Henk en Ingrid zo u wilt -  is daarbij  het enige argument. Dat is zeker een zinnige economische en maatschappelijke doelstelling. Vergeten wordt echter dat door de enorme kosten die de hypotheekrenteaftrek voor de staat meebrengt diezelfde Henk en Ingrid andere kosten in hun huishoudboekje behoorlijk zien stijgen. Denk aan de uitgaven voor de zorg, voor veiligheid of voor (openbaar) vervoer, waarvoor de overheid onvoldoende middelen  heeft ten gevolge van bezuinigingen.
 
Het is dan ook nodig om in de huidige financiële situatie het taboe op beperking van de hypotheekrenteaftrek te laten verdwijnen. Structurele veranderingen op dit terrein van de woningmarkt- en ook op het terrein van de arbeidsmarkt en het pensioenstelsel – zijn verre te prefereren boven verdere overheidsbezuinigingen van 5 of 6 miljard euro, waar thans sprake van is. Dergelijke bezuinigingen zullen de groei van de economie  belemmeren en de lasten voor de burger nog verder verhogen.
 
De President van de Nederlandsche Bank, Klaas Knot,  heeft dan ook groot gelijk dat de regering zo snel mogelijk maatregelen moet nemen om de hypotheekrente te beperken. Hij zei onlangs dat de enorme hypotheekschuld van de Nederlandse huishoudens een groot risico is voor het financiële systeem. Die privé schulden zijn een kwart groter dan de omvang van onze totale economie. Dat betekent dat een van de grootste schuldenbergen in de wereld zich in ons vlakke land bevindt, Dat is, zo zei Knot, een bedreiging voor zowel de huishoudens als de banken. Huishoudens blijven door de slechte huizenmarkt met torenhoge schulden zitten en voor banken wordt het nog moeilijker om financiering aan te trekken.
 
Het is zeer te betreuren dat het kabinet dit belangrijke pleidooi van de President van onze centrale bank zonder enig argument terzijde schuift. Staatssecretaris Weekers kwam niet verder dan het prevelen van het mantra dat dit kabinet niet tornt aan de hypotheekrenteaftrek. En premier Rutte noemde weer het belang van het bevorderen van het eigen woningbezit, zonder verder in te gaan op de argumenten van Knot.
 
Juist in het belang van Henk en Ingrid zou het kabinet dan ook voorstellen aan de Kamer moeten doen om geleidelijk de hypotheekrente te gaan beperken. Bijvoorbeeld door bij nieuwe hypotheken het belastingvoordeel te koppelen aan een aflossingsschema, zoals Knot voorstelde. Of een tegemoetkoming voor mensen die in versneld tempo hun schulden aflossen.  En door een maximumgrens te stellen aan de omvang van de waarde van de woning waarvan men de rente kan aftrekken. Waarom moet iedere belastingbetaler blijven bijdragen aan de extra welvaart van de bezitters van enorm dure huizen?
 
Zeker in tijden van economische malaise moet een regering moed tonen en niet ten behoeve van het ogenschijnlijk korte termijn belang van de kiezer vasthouden aan een achterhaald taboe.