Brokkenpiloten

De brokkenpiloten van de totaal mislukte evacuatieactie op het strand van Sirte in Libië zijn niet de drie bemanningsleden, maar de verantwoordelijke ministers van Defensie en Buitenlandse Zaken, Hillen en Rosenthal. Het minste wat zij konden doen was dan ook diep door het stof te gaan in het Kamerdebat over dit debacle dat deze week is gehouden. Daarmee hebben zij voorlopig hun politieke positie gered. Dat zou anders zijn geweest indien de bemanning van de helikopter door Kadhafi niet na twaalf dagen zou zijn vrijgelaten. Zij waren  dan een menselijk schild geweest in de inmiddels gestarte oorlog tegen Libië.

De nederigheid van de twee ministers was noodzakelijk, omdat bij de actie en de voorbereiding daarvan alles wat mis kon gaan mis ging. Het feitenrelaas daarover leest als een  niet te geloven soap. Er was geen veiligheidanalyse van de Militaire inlichtingendienst, omdat deze op zondag niet bereikbaar was. Mede daarom was het niet bekend dat de landingsplaats vlak naast een zwaar bewaakt paleis van Kadhafi lag. Opeens kwam er een Zweedse dame op de proppen, omdat haar zoon vanuit Zweden had verteld dat de helikopter eraan kwam. De noodzaak van de evacuatie is ook in het Kamerdebat niet duidelijk geworden.

Dit alles heeft de positie van Nederland binnen de NAVO, de Verenigde Naties en de Europese Unie geen goed gedaan. Daar komt nu nog bij dat Nederland in de inmiddels begonnen oorlog tegen Libië geen doelen op de grond wil bombarderen, ook niet als daar levens van onschuldige burgers mee gered kunnen worden. Dat laatste is de hoofddoelstelling van de Veiligheidsraadresolutie die deze oorlog legitimeert.

In het Kamerdebat waren het voornamelijk de oppositiepartijen die zich terecht zeer kritisch tegenover het kabinet opstelden . De regeringsfracties waren vrijwel kritiekloos en stelden zich op als paladijnen van de onder vuur liggende ministers. Dat was erg onverstandig. In de eerste plaats omdat na een ongekende blunder als deze juist een dualistische opstelling van de Kamer als geheel noodzakelijk is. Ten tweede omdat het kabinet en de regeringspartijen bij toekomstige beslissingen inzake Defensie en Buitenlands beleid de oppositiepartijen nog hard nodig zullen hebben. Gedoogpartner PVV is op dit terrein immers een notoire afhaker.

Of het vertrouwen van de Kamer in de Ministers Hillen en Rosenthal blijvend is zal nog maar moeten blijken. Sinds hun aantreden hebben deze op hun eigen terrein onervaren ministers al een aantal pijnlijke fouten gemaakt. Vooral de minister van Defensie zal dit vertrouwen de komende tijd hard nodig hebben. Denk aan Libië, aan de politiemissie in Afghanistan en vooral aan de gigantische bezuinigingsoperatie die hij door het parlement zal moeten loodsen.